DMPT در طبیعت آبزیان وجود دارد. این بهترین جاذب خوراک و محرک رشد برای آبزیان است و هیچ گونه باقیمانده ای باقی نخواهد ماند.

Dmpt می‌تواند محرک‌های شیمیایی با غلظت پایین را در آب از طریق حس بویایی حیوانات آبزی دریافت کند. این موجود می‌تواند مواد شیمیایی را تشخیص دهد و بسیار حساس است. چین‌های داخل محفظه بویایی آن می‌توانند سطح تماس آن را با محیط خارجی آب افزایش دهند تا حساسیت بویایی آن بهبود یابد. بنابراین، ماهی‌ها، میگوها و خرچنگ‌ها مکانیسم فیزیولوژیکی تغذیه‌ای قوی برای بوی منحصر به فرد DMPT دارند و DMPT از این عادت مشخص حیوانات آبزی برای افزایش دفعات تغذیه خود پیروی می‌کند.

به عنوان یک جاذب غذا و محرک رشد برای آبزیان، تأثیر محرک قابل توجهی بر رفتار تغذیه‌ای و رشد انواع ماهی‌های دریایی و آب شیرین، میگو و خرچنگ دارد. افزایش تعداد دفعاتی که آبزیان طعمه را گاز می‌گیرند، منجر به اثر تحریک تغذیه‌ای می‌شود که 2.55 برابر بیشتر از گلوتامین است (گلوتامین به عنوان مؤثرترین محرک تغذیه برای اکثر ماهی‌های آب شیرین قبل از DMPT شناخته می‌شود).