اسیدهای آلی به برخی از ترکیبات آلی با خاصیت اسیدی اشاره دارند. رایج‌ترین اسید آلی، اسید کربوکسیلیک است که از گروه کربوکسیل اسیدی می‌شود. متوکسید کلسیم، اسید استیک و ... همگی اسیدهای آلی هستند. اسیدهای آلی می‌توانند با الکل‌ها واکنش داده و استرها را تشکیل دهند.

نقش اسیدهای آلی در محصولات آبزی:

۱. کاهش سمیت فلزات سنگین، تبدیل آمونیاک مولکولی در آب آبزی‌پروری و کاهش سمیت آمونیاک سمی.

۲. اسید آلی می‌تواند آلودگی نفتی را از بین ببرد. در حوضچه پرورش لایه‌ای از روغن وجود دارد، بنابراین می‌توان از اسید آلی استفاده کرد.

۳. اسیدهای آلی می‌توانند pH آب را تنظیم کرده و آن را متعادل کنند.

۴. می‌تواند ویسکوزیته توده آب را کاهش دهد، مواد آلی را از طریق لخته‌سازی و تشکیل کمپلکس تجزیه کند و کشش سطحی توده آب را بهبود بخشد.

۵. اسیدهای آلی حاوی تعداد زیادی سورفکتانت هستند که می‌توانند فلزات سنگین را کمپلکس کنند، به سرعت سم‌زدایی کنند، کشش سطحی را در بدنه آب کاهش دهند، اکسیژن موجود در هوا را به سرعت در آب حل کنند، ظرفیت اکسیژن‌رسانی در بدنه آب را بهبود بخشند و سر شناور را کنترل کنند.

سوء تفاهم در مورد استفاده از اسیدهای آلی:

۱. وقتی نیتریت موجود در برکه از حد استاندارد فراتر رود، استفاده از اسید آلی باعث کاهش pH و افزایش سمیت نیتریت خواهد شد.

۲. نمی‌توان آن را با تیوسولفات سدیم استفاده کرد. تیوسولفات سدیم با اسید واکنش می‌دهد و دی‌اکسید گوگرد و گوگرد عنصری تولید می‌کند که باعث مسمومیت گونه‌های در حال اصلاح می‌شود.

۳. نمی‌توان آن را با سدیم هیومات استفاده کرد. سدیم هیومات قلیایی ضعیفی دارد. در صورت استفاده از آنها، اثر آن به شدت کاهش می‌یابد.

عوامل مؤثر بر کاربرد اسیدهای آلی:

۱. مقدار افزودن: وقتی اسید آلی یکسانی به خوراک آبزیان اضافه می‌شود، اما غلظت جرمی متفاوت است، تأثیر آن نیز متفاوت است. تفاوت‌هایی در میزان افزایش وزن، سرعت رشد، میزان استفاده از خوراک و راندمان پروتئین وجود دارد. مقدار افزودن اسید آلی در محدوده مشخصی است. با افزایش مقدار افزودن، رشد گونه‌های پرورشی افزایش می‌یابد، اما اگر از محدوده مشخصی فراتر رود، چه خیلی زیاد و چه خیلی کم، رشد گونه‌های پرورشی را مهار کرده و استفاده از خوراک را کاهش می‌دهد و مناسب‌ترین مقدار افزودن اسید آلی به آبزیان مختلف متفاوت خواهد بود.

۲. دوره افزودن: تأثیر افزودن اسیدهای آلی در مراحل مختلف رشد آبزیان متفاوت است. مطالعات نشان داده است که بهترین اثر محرک رشد در دوران کودکی با بالاترین میزان افزایش وزن ۲۴.۸٪ است. در بزرگسالی، اثرات آشکاری در جنبه‌های دیگر مانند استرس ضد ایمنی دارد.

۳. سایر ترکیبات موجود در خوراک: اسیدهای آلی اثر هم‌افزایی با سایر ترکیبات موجود در خوراک دارند. پروتئین و چربی موجود در خوراک قدرت بافری بالایی دارند که می‌تواند اسیدیته خوراک را بهبود بخشد، قدرت بافری خوراک را کاهش دهد، جذب و متابولیسم را تسهیل کند و بر مصرف و هضم غذا تأثیر بگذارد.

۴. شرایط خارجی: برای بهترین تأثیر اسیدهای آلی، داشتن دمای مناسب آب، تنوع و ساختار جمعیتی سایر گونه‌های فیتوپلانکتون در محیط آب، غذای با کیفیت بالا، بچه ماهی‌های سالم و عاری از بیماری و تراکم مناسب ذخیره‌سازی نیز مهم است.

5. دی کربوکسیلات پتاسیم: افزودن دی کربوکسیلات پتاسیم می‌تواند مقدار افزودنی را کاهش داده و به هدف بهتر دست یابد.