استفاده از اسیدهای آلی می‌تواند عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی و خوک‌های در حال رشد را بهبود بخشد. پاولیکس و همکاران (1996) یک آزمایش تیتراسیون دوز برای ارزیابی تأثیر افزایش سطح دی‌کربوکسیلات پتاسیم بر عملکرد خوکچه‌های در حال رشد انجام دادند. 0، 0.4، 0.8، 1.2، 1.6، 2.0، 2.4 و 2.8٪دی کربوکسیلات پتاسیمبه خوراک اولیه خوکچه‌هایی که با جیره غذایی بر پایه ذرت و سویا تغذیه شده بودند، اضافه شد. میانگین افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل خوراک گروه دی‌کربوکسیلات پتاسیم به ترتیب ۱۳٪، ۹٪ و ۴٪ افزایش یافت. در مقایسه با گروه بدون تیمار، اضافه کردن ۲٪ دی‌کربوکسیلات پتاسیم، وزن بدن را ۲۲٪ افزایش داد. با توجه به حداکثر سطح افزودن ثبت شده توسط مقامات اروپایی ۱.۸٪، افزایش وزن را می‌توان به ۱۴٪ افزایش داد. مصرف خوراک با همان دوز افزایش یافت. ضریب تبدیل خوراک (FCR) به صورت خطی با افزایش دی‌کربوکسیلات، از ۱.۵۹ به ۱.۴۷ کاهش یافت. برخی از محققان تأثیر دی‌کربوکسیلات بر عملکرد خوکچه‌ها را بررسی کرده‌اند. جدول ۱ نتایج تجربی اثرات دی‌کربوکسیلات پتاسیم بر افزایش وزن (WG) و ضریب تبدیل خوراک را خلاصه می‌کند.

اثرات دی کربوکسیلات پتاسیم بر افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی حیوانات

دی کربوکسیلات پتاسیمبه عنوان یک محرک رشد غیر آنتی‌بیوتیکی ثبت شده است که هدف آن جایگزینی آنتی‌بیوتیک‌ها در خوراک دام و تضمین دسترسی مصرف‌کنندگان به محصولات ایمن‌تر است. بنابراین، مزایای استفاده از دی‌کربوکسیلات پتاسیم باید با اثرات استفاده معمول از آنتی‌بیوتیک‌های خوراک دام مقایسه شود. تایلوزین یکی از آنتی‌بیوتیک‌های خوراک دام است که معمولاً برای خوک‌ها استفاده می‌شود. دنیلسن (1998) عملکرد رشد خوک‌های تحت درمان با تایلوزین یا دی‌کربوکسیلات آنتی‌بیوتیکی را مقایسه کرد. نتایج نشان داد که دی‌کربوکسیلات پتاسیم می‌تواند بدون هیچ گونه تأثیر منفی بر عملکرد حیوانات، جایگزین آنتی‌بیوتیک‌های خوراک دام شود. مطالعات نشان داده‌اند که دی‌کربوکسیلات پتاسیم عملکرد رشد حیوانات را بهبود می‌بخشد و عملکرد ضد باکتریایی دی‌کربوکسیلات پتاسیم عامل اصلی مؤثر بر عملکرد رشد است.

تأثیر اسیدهای آلی بر عملکرد رشد نه تنها به اثر نامطلوب اسیدهای آلی بر میکروارگانیسم‌ها، بلکه به کاهش pH روده نیز مربوط می‌شود. علاوه بر این، یون‌های منفی اسید تأثیر مثبتی بر همزیستی فلور روده دارند. همه این اثرات، متابولیسم واسطه را کاهش داده و به بهبود عملکرد رشد کمک می‌کنند. بهبود استفاده از مواد مغذی تا حدودی به دلیل کاهش رقابت میکروبی برای مواد مغذی است، اما همچنین نتیجه هضم آنزیمی مؤثرتر مواد مغذی است. روث و همکاران (1998) گزارش دادند که مکمل 1.8٪ PD قابلیت هضم را بهبود می‌بخشد، که عمدتاً منعکس کننده تغییرات فعالیت میکروبیوتای روده است. از آنجایی که حدود 80٪ از نیتروژن موجود در مدفوع از میکروارگانیسم‌ها ناشی می‌شود، نتایج آنها نشان می‌دهد که مکمل PD می‌تواند با بهبود هضم آنزیمی روده کوچک، مقدار مواد مغذی قابل تخمیر وارد شده به روده کوچک را کاهش دهد. آنها همچنین اظهار داشتند که ممکن است با آسان‌تر کردن رسوب پروتئین در بدن توسط اسیدهای آمینه، حالت بدون چربی لاشه را بهبود بخشد. پارتانن و مروز (۱۹۹۹) اشاره کردند که منابع پروتئینی با کیفیت پایین، تأثیر بیشتری بر بهبود قابلیت هضم پروتئین نسبت به منابع پروتئینی با کیفیت بالا دارند.

دی‌کربوکسیلات پتاسیم می‌تواند افزایش وزن حیوان، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک را بهبود بخشد. بهبود عملکرد رشد با بهبود عملکرد محرک رشد برابری می‌کند. بنابراین، دی‌کربوکسیلات پتاسیم به دلیل خواص عالی خود، به جایگزینی مؤثر برای آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی تبدیل شده است. تأثیر بر میکروفلور به عنوان روش اصلی عمل در نظر گرفته می‌شود و هیچ خطر مقاومت میکروبی وجود ندارد. این ماده میزان بروز E. coli و سالمونلا را در فرآورده‌های گوشتی کاهش می‌دهد.