۱. افزودنِTMAO, دی ام پی تی، وآلیسینبه تنهایی یا به صورت ترکیبی می‌تواند به طور قابل توجهی رشد خرچنگ‌های آب شیرین را بهبود بخشد، سرعت افزایش وزن و مصرف خوراک آنها را افزایش دهد و راندمان خوراک را کاهش دهد.

۲. افزودن TMAO، DMPT و آلیسین به تنهایی یا به صورت ترکیبی می‌تواند فعالیت آلانین آمینوترانسفراز را در سرم خرچنگ کاهش داده و سطح کلسترول تام را پایین بیاورد. سه نوع جاذب فوق نقش مهمی در جلوگیری از آسیب کبدی در خرچنگ و تقویت رشد سالم آنها داشته‌اند.

۳. تری متیل آمین اکسید (TMAO)، دی متیل - β - پروپیونات (DMPT) و آلیسین می‌توانند میزان چربی را در عضله شاه میگو افزایش دهند، که آلیسین تأثیر قابل توجهی در افزایش میزان چربی دارد. لارو شاه میگو در طول فرآیند رشد و نمو خود نیاز به پوست اندازی تولید مثلی دارد. افزودن مواد جاذب به خوراک می‌تواند رشد و نمو شاه میگو را تسریع کرده و دفعات پوست اندازی را افزایش دهد.

۴. TMAO، DMPT و آلیسین می‌توانند فعالیت آنزیم‌های گوارشی خرچنگ‌های آب شیرین را افزایش دهند و در نتیجه توانایی آنها در هضم و جذب مواد مغذی و افزایش وضعیت ایمنی آنها را بهبود بخشند.

مقدمه‌ای بر سه نوع جاذب خوراک آبزیان:

۱. اکسید تری‌متیل‌آمین، به عنوان یک افزودنی خوراکی طبیعی و ایمن، چشم‌انداز توسعه گسترده‌ای در دامپروری دارد.

توابع اصلی عبارتند از:

(1) افزایش تکثیر سلول‌های ماهیچه‌ای برای تقویت رشد بافت ماهیچه‌ای.

(2) افزایش حجم صفرا و کاهش رسوب چربی.

(3) در تنظیم فشار اسمزی آبزیان شرکت می‌کنند.

(4) ساختار پروتئین را تثبیت کنید.

(5) بهبود نرخ تبدیل خوراک.

(6) بهبود درصد گوشت بدون چربی (با کاهش محتوای چربی کتون بدن).

(7) تازگی خاص و شیرینی دلچسب، تأثیر وسوسه‌انگیزی بر غذا دارد.

2. دی متیل - بتا - پروپیونیک اسید تیازول (DMPT)می‌تواند محرک‌های شیمیایی با غلظت کم را در آب از طریق حس بویایی حیوانات آبزی دریافت کند. می‌تواند مواد شیمیایی را تشخیص دهد و بسیار حساس است. چین‌های داخل محفظه بویایی آن می‌توانند سطح تماس آن را با محیط خارجی آب افزایش دهند تا حساسیت بویایی آن بهبود یابد. بنابراین، ماهی‌ها، میگوها و خرچنگ‌ها مکانیسم فیزیولوژیکی تغذیه‌ای قوی برای بوی منحصر به فرد DMPT دارند و DMPT از این عادت خاص حیوانات آبزی پیروی می‌کند تا دفعات تغذیه آنها را افزایش دهد. به عنوان یک جاذب غذا و محرک رشد برای حیوانات آبزی، تأثیر قابل توجهی بر رفتار تغذیه‌ای و رشد ماهی‌های مختلف دریایی و آب شیرین، میگوها و خرچنگ‌ها دارد. افزایش تعداد دفعاتی که حیوانات آبزی طعمه را گاز می‌گیرند، منجر به اثر تحریک تغذیه‌ای می‌شود که 2.55 برابر بیشتر از گلوتامین است (گلوتامین به عنوان مؤثرترین محرک تغذیه برای اکثر ماهی‌های آب شیرین قبل از DMPT شناخته می‌شود).

(1) گروه (CH3)2S- روی مولکول دی متیل-β-پروپیونیک اسید تیازول (DMPT) عملکرد دهنده متیل دارد و به طور مؤثر توسط آبزیان مورد استفاده قرار می‌گیرد، ترشح آنزیم‌های گوارشی را در بدن حیوان افزایش می‌دهد، هضم و جذب مواد مغذی را در ماهی تسهیل می‌کند و راندمان استفاده از خوراک را بهبود می‌بخشد.

(2) بهبود توانایی ورزشی و مقاومت در برابر استرس آبزیان (تحمل دمای بالا و هیپوکسی)، افزایش سازگاری و میزان بقای ماهی‌های جوان، و می‌تواند به عنوان یک عامل بافر فشار اسمزی در بدن برای بهبود استقامت آبزیان در برابر نوسانات فشار اسمزی استفاده شود.

(3) فعالیت قوی پوست‌اندازی مانند، سرعت پوست‌اندازی میگو و خرچنگ را افزایش می‌دهد، به‌ویژه در پرورش میگو و خرچنگ