نقش اصلی اسیدیفایرها در خوراک دام، کاهش مقدار pH و ظرفیت اتصال اسید خوراک است. افزودن اسیدیفایرها به خوراک، اسیدیته اجزای خوراک را کاهش می‌دهد و در نتیجه سطح اسید معده حیوانات را کاهش داده و فعالیت پپسین را افزایش می‌دهد. در عین حال، بر اسیدیته محتویات روده تأثیر می‌گذارد و سپس بر ترشح و فعالیت آمیلاز، لیپاز و تریپسین تأثیر می‌گذارد تا قابلیت هضم خوراک بهبود یابد.

افزودن اسیدی‌کننده به رژیم غذایی خوکچه‌های از شیر گرفته شده می‌تواند اسیدیته خوراک را کاهش دهد، اثر اسیدی را بهبود بخشد و میزان استفاده از خوراک در دستگاه گوارش را افزایش دهد. تحقیقات شینگ چی‌یین و دیگران نشان داد که وقتی قدرت اسیدی جیره غذایی کم باشد، می‌توان انتشار کپک در خوراک را کنترل کرد، از کپک زدن خوراک جلوگیری کرد، تازگی خوراک را حفظ کرد و میزان بروز اسهال در خوکچه‌ها را کاهش داد.

نقش اسیدیفایر در حیوانات در شکل زیر نشان داده شده است که عمدتاً شامل جنبه‌های زیر است:

۱) می‌تواند مقدار pH معده حیوانات را کاهش داده و سپس برخی از آنزیم‌های مهم گوارشی را فعال کند. خواص فیزیکی و شیمیایی اسیدهای آلی بر کاهش مقدار pH محتویات دستگاه گوارش تأثیر می‌گذارد. مقادیر pKa اسید مالیک، اسید سیتریک و اسید فوماریک بین ۳.۰ تا ۳.۵ است که متعلق به اسیدهای نسبتاً قوی است که می‌توانند به سرعت H+ را در معده تفکیک کنند، سطح اسید معده را کاهش دهند، ترشح پپسین را افزایش دهند، عملکرد گوارش را بهبود بخشند و سپس به اثر اسیدیته برسند.

اسیدهایی با درجات تفکیک مختلف، اثرات متفاوتی دارند. در کاربرد عملی، اسیدهایی با درجات تفکیک بالا می‌توانند برای کاهش pH دستگاه گوارش انتخاب شوند و اسیدهایی با درجات تفکیک پایین می‌توانند برای استریلیزاسیون انتخاب شوند.

۲) اسیدیفایرها می‌توانند تعادل میکرواکولوژیکی دستگاه گوارش حیوانات را تنظیم کنند، غشای سلولی باکتری‌ها را از بین ببرند، در سنتز آنزیم‌های باکتریایی اختلال ایجاد کنند، اثرات باکتریواستاتیک یا باکتری‌کشی ایجاد کنند و در نتیجه از بیماری‌های روده‌ای حیوانات ناشی از میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا جلوگیری کنند.

اسیدهای آلی فرار رایج و اسیدهای آلی غیر فرار اثرات باکتریواستاتیک متفاوتی دارند، انواع و مقادیر اسیدیفایرها متفاوت است و اثرات مهاری و کشندگی متفاوتی بر روی باکتری‌های بیماری‌زا در دستگاه گوارش حیوانات دارند.

نتایج آزمایش نشان داد که حداکثر مقدار اسیدی‌فایر اضافه شده به خوراک 10 تا 30 کیلوگرم در تن است و استفاده بیش از حد ممکن است منجر به اسیدوز در حیوانات شود. کوی شیپنگ و همکارانش دریافتند که اضافه کردن نسبت‌های مختلفدی کربوکسیلات پتاسیمبه خوراک اثر باکتریواستاتیک آشکاری دارد. با در نظر گرفتن جامعیت، مقدار توصیه شده برای افزودن 0.1٪ است

۳) کاهش سرعت تخلیه غذا در معده و بهبود هضم مواد مغذی در معده و روده. مانزانیلا و همکاران دریافتند که افزودن ۰.۵٪ اسید فرمیک به رژیم غذایی خوکچه‌های از شیر گرفته شده می‌تواند سرعت تخلیه ماده خشک معده را کاهش دهد.

۴) بهبود طعم و مزه.

۵) ضد استرس، بهبود عملکرد رشد.

۶) بهبود استفاده از عناصر کمیاب در رژیم غذایی.