دی‌فرمات پتاسیمبه عنوان اولین عامل ضد رشد جایگزین که توسط اتحادیه اروپا عرضه شد، مزایای منحصر به فردی در زمینه ضد باکتری و افزایش رشد دارد. بنابراین، چگونه ...پتاسیم فرماتنقش باکتری‌کشی در دستگاه گوارش حیوانات دارند؟

به دلیل ویژگی مولکولی خاص آن،پتاسیم فرماتدر حالت اسیدی تفکیک نمی‌شود، بلکه فقط در محیط خنثی یا قلیایی اسید فرمیک آزاد می‌کند.

همانطور که همه ما می‌دانیم، pH معده یک محیط نسبتاً اسیدی است، بنابراین دی‌فرمات پتاسیم می‌تواند تا ۸۵٪ از طریق معده وارد روده شود. البته، اگر ظرفیت بافری خوراک قوی باشد، یعنی قدرت اسیدی سیستمی که معمولاً آن را بالا می‌نامیم، بالا باشد، بخشی از دی‌فرمات پتاسیم تفکیک شده و اسید فرمیک آزاد می‌کند تا اثر اسیدی‌کننده را ایفا کند، بنابراین نسبتی که از طریق معده به روده می‌رسد کاهش می‌یابد. در این حالت، دی‌فرمات پتاسیم یک اسیدکننده است! بنابراین، برای اینکه اثر ضد باکتریایی جایگزین روده‌ای دی‌فرمات پتاسیم را فعال کنیم، فرض بر این است که اسیدیته سیستم خوراک کاهش یابد، در غیر این صورت مقدار اضافه کردن دی‌فرمات پتاسیم باید زیاد باشد و هزینه اضافه کردن آن بالا خواهد بود. به همین دلیل است که استفاده ترکیبی از دی‌فرمات پتاسیم و فرمات کلسیم بهتر از دی‌فرمات پتاسیم به تنهایی است.

البته، ما نمی‌خواهیم که تمام دی‌فرمات پتاسیم به عنوان اسیدی‌کننده برای آزادسازی یون‌های هیدروژن استفاده شود، بلکه می‌خواهیم بیشتر به شکل مولکول‌های اسید فرمیک دست‌نخورده آزاد شود تا توانایی باکتری‌کشی آن حفظ شود.

اما در این صورت، تمام کیموس اسیدی که از طریق معده وارد دوازدهه می‌شود، باید قبل از ورود به ژژنوم توسط صفرا و شیره پانکراس بافر شود تا باعث نوسانات شدید در pH ژژنوم نشود. در این مرحله، مقداری دی‌فرمات پتاسیم به عنوان اسیدی‌کننده برای آزادسازی یون‌های هیدروژن استفاده می‌شود.

دی‌فرمات پتاسیمورود به ژژنوم و ایلئوم به تدریج اسید فرمیک را آزاد می‌کند. مقداری از اسید فرمیک همچنان یون‌های هیدروژن را آزاد می‌کند تا مقدار pH روده را کمی کاهش دهد و مقداری از اسید فرمیک مولکولی کامل می‌تواند وارد باکتری‌ها شود تا نقش ضد باکتریایی ایفا کند. هنگام رسیدن به روده بزرگ از طریق ایلئوم، نسبت باقی مانده دی کربوکسیلات پتاسیم حدود ۱۴٪ است. البته این نسبت به ساختار خوراک نیز مربوط می‌شود.

پس از رسیدن به روده بزرگ، دی‌فرمات پتاسیم می‌تواند اثر باکتریواستاتیک بیشتری داشته باشد. چرا؟

زیرا در شرایط عادی، pH روده بزرگ نسبتاً اسیدی است. در شرایط عادی، پس از هضم و جذب کامل غذا در روده کوچک، تقریباً تمام کربوهیدرات‌ها و پروتئین‌های قابل هضم جذب می‌شوند و بقیه آن برخی از اجزای فیبر هستند که نمی‌توانند در روده بزرگ هضم شوند. تعداد و گونه‌های میکروارگانیسم‌های موجود در روده بزرگ بسیار غنی هستند. عملکرد آنها تخمیر فیبرهای باقیمانده و تولید اسیدهای چرب فرار با زنجیره کوتاه مانند اسید استیک، اسید پروپیونیک و اسید بوتیریک است. بنابراین، اسید فرمیک آزاد شده توسط دی کربوکسیلات پتاسیم در محیط اسیدی به راحتی یون‌های هیدروژن را آزاد نمی‌کند، بنابراین مولکول‌های اسید فرمیک بیشتری اثر ضد باکتریایی دارند.

در نهایت، با مصرفپتاسیم فرماتدر روده بزرگ، کل ماموریت استریلیزاسیون روده سرانجام به پایان رسید.