سدیم بوتیرات یا تریبوتیرین«کدام را انتخاب کنم؟»

معمولاً شناخته شده است که اسید بوتیریک منبع مهمی از انرژی برای سلول‌های روده بزرگ است. علاوه بر این، در واقع منبع سوخت ترجیحی است و تا 70٪ از کل نیازهای انرژی آنها را تأمین می‌کند. با این حال، 2 شکل برای انتخاب وجود دارد. این مقاله مقایسه‌ای از هر دو ارائه می‌دهد و به پاسخ به این سوال که "کدام یک را انتخاب کنیم" کمک می‌کند.

استفاده از بوتیرات‌ها به عنوان یک افزودنی خوراک دام، به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته و برای چندین دهه در دامپروری مورد استفاده قرار گرفته است. این ماده ابتدا در گوساله‌ها برای تحریک رشد اولیه شکمبه استفاده شد و سپس در خوک‌ها و طیور نیز مورد استفاده قرار گرفت.

افزودنی‌های بوتیرات نشان داده‌اند که افزایش وزن بدن (BWG) و نرخ تبدیل خوراک (FCR) را بهبود می‌بخشند، مرگ و میر را کاهش می‌دهند و تأثیر بیماری‌های مرتبط با روده را کم می‌کنند.

منابع رایج اسید بوتیریک برای خوراک دام به دو شکل موجود است:

1. به عنوان نمک (یعنی سدیم بوتیرات) یا
2. به شکل تری گلیسیرید (یعنی تریبوتیرین).

سپس سوال بعدی مطرح می‌شود –کدام را انتخاب کنم؟این مقاله مقایسه‌ای پهلو به پهلو از هر دو ارائه می‌دهد.

فرآیند تولید

سدیم بوتیرات:از طریق واکنش اسید و باز برای تشکیل نمکی با نقطه ذوب بالا تولید می‌شود.

NaOH+C4 H8 O2=C4 H7 COONa+H2O

(هیدروکسید سدیم + اسید بوتیریک = بوتیرات سدیم + آب)

تریبوتیرین:از طریق استری شدن تولید می‌شود که در آن ۳ اسید بوتیریک به یک گلیسرول متصل می‌شود تا تریبوتیرین تشکیل شود. تریبوتیرین نقطه ذوب پایینی دارد.

C3H8O3+3C4H8O2= C15 H26 O6+3H2O

(گلیسرول + اسید بوتیریک = تریبوتیرین + آب)

کدام یک اسید بوتیریک بیشتری به ازای هر کیلوگرم محصول تولید می‌کند؟

ازجدول ۱ما مقدار اسید بوتیریک موجود در محصولات مختلف را می‌دانیم. با این حال، باید در نظر بگیریم که این محصولات چقدر مؤثر اسید بوتیریک را در روده‌ها آزاد می‌کنند. از آنجایی که سدیم بوتیرات یک نمک است، به راحتی در آب حل می‌شود و بوتیرات آزاد می‌کند، بنابراین می‌توانیم فرض کنیم که ۱۰۰٪ بوتیرات از سدیم بوتیرات هنگام حل شدن آزاد می‌شود. از آنجایی که سدیم بوتیرات به راحتی تجزیه می‌شود، اشکال محافظت‌شده (یعنی میکروکپسولاسیون) سدیم بوتیرات به آن کمک می‌کند تا به آزادسازی آهسته و مداوم بوتیرات در سراسر روده‌ها تا روده بزرگ دست یابد.

تریبوتیرین اساساً یک تری آسیل گلیسرید (TAG) است که استر مشتق شده از گلیسرول و ۳ اسید چرب است. تریبوتیرین برای آزاد کردن بوتیرات متصل به گلیسرول به لیپاز نیاز دارد. اگرچه ۱ تریبوتیرین حاوی ۳ بوتیرات است، اما تضمینی برای آزاد شدن هر ۳ بوتیرات وجود ندارد. دلیل این امر این است که لیپاز مکان‌گزین است. می‌تواند تری آسیل گلیسریدها را در R1 و R3، فقط در R2 یا به صورت غیر اختصاصی هیدرولیز کند. لیپاز همچنین دارای ویژگی سوبسترا است به این معنی که آنزیم می‌تواند بین زنجیره‌های آسیل متصل به گلیسرول تمایز قائل شود و ترجیحاً انواع خاصی را برش دهد. از آنجایی که تریبوتیرین برای آزاد کردن بوتیرات خود به لیپاز نیاز دارد، ممکن است بین تریبوتیرین و سایر TAGها برای لیپاز رقابت وجود داشته باشد.

آیا سدیم بوتیرات و تریبوتیرین بر مصرف خوراک تأثیر می‌گذارند؟

بوتیرات سدیم بوی زننده‌ای دارد که برای انسان‌ها خوشایند نیست اما مورد علاقه پستانداران است. بوتیرات سدیم 3.6 تا 3.8 درصد از چربی شیر مادر را تشکیل می‌دهد، بنابراین می‌تواند به عنوان یک جاذب خوراک عمل کند و غرایز ذاتی بقا در پستانداران را تحریک کند (جدول ۲). با این حال، برای اطمینان از آزادسازی آهسته در روده‌ها، سدیم بوتیرات معمولاً با یک پوشش ماتریس چربی (مانند پالم استئارین) محصور می‌شود. این امر همچنین به کاهش بوی تند سدیم بوتیرات کمک می‌کند.

از طرف دیگر، تریبوتیرین بی‌بو است اما طعم گس دارد (جدول ۲). افزودن مقادیر زیاد ممکن است اثرات منفی بر مصرف خوراک داشته باشد. تریبوتیرین یک مولکول طبیعی پایدار است که می‌تواند از دستگاه گوارش فوقانی عبور کند تا زمانی که توسط لیپاز در روده شکسته شود. همچنین در دمای اتاق غیر فرار است، بنابراین معمولاً پوشش داده نمی‌شود. تریبوتیرین معمولاً از دی اکسید سیلیس بی‌اثر به عنوان حامل خود استفاده می‌کند. دی اکسید سیلیس متخلخل است و ممکن است در طول هضم، تریبوتیرین را به طور کامل آزاد نکند. تریبوتیرین همچنین فشار بخار بالاتری دارد که باعث می‌شود هنگام گرم شدن فرار باشد. بنابراین، توصیه می‌کنیم تریبوتیرین یا به صورت امولسیون یا به صورت محافظت شده استفاده شود.