بتائین که اغلب با ویتامین اشتباه گرفته می‌شود، نه ویتامین است و نه حتی یک ماده مغذی ضروری. با این حال، تحت شرایط خاص، افزودن بتائین به فرمول خوراک می‌تواند مزایای قابل توجهی به همراه داشته باشد.

بتائین یک ترکیب طبیعی است که در اکثر موجودات زنده یافت می‌شود. گندم و چغندر قند دو گیاه رایج هستند که حاوی مقادیر زیادی بتائین می‌باشند. بتائین خالص در صورت استفاده در محدوده مجاز، ایمن تلقی می‌شود. از آنجا که بتائین دارای خواص عملکردی خاصی است و می‌تواند تحت شرایط خاصی به یک ماده مغذی ضروری (یا افزودنی) تبدیل شود، بتائین خالص به طور فزاینده‌ای به رژیم غذایی خوک و طیور اضافه می‌شود. با این حال، برای استفاده بهینه، مهم است که بدانید چه مقدار بتائین برای افزودن بهینه است.

۱. بتائین در بدن

در بیشتر موارد، حیوانات قادر به سنتز بتائین برای تأمین نیازهای بدن خود هستند. نحوه سنتز بتائین به عنوان اکسیداسیون ویتامین کولین شناخته می‌شود. نشان داده شده است که افزودن بتائین خالص به خوراک، کولین گران‌قیمت را ذخیره می‌کند. بتائین به عنوان یک دهنده متیل، می‌تواند جایگزین متیونین گران‌قیمت نیز شود. بنابراین، افزودن بتائین به خوراک می‌تواند نیاز به متیونین و کولین را کاهش دهد.

بتائین همچنین می‌تواند به عنوان یک عامل ضد کبد چرب استفاده شود. در برخی مطالعات، رسوب چربی لاشه در خوک‌های در حال رشد با افزودن تنها 0.125٪ بتائین به خوراک، 15٪ کاهش یافت. در نهایت، نشان داده شده است که بتائین قابلیت هضم مواد مغذی را بهبود می‌بخشد زیرا از باکتری‌های روده محافظت اسمزی می‌کند و در نتیجه محیط دستگاه گوارش پایدارتری ایجاد می‌کند. البته، مهمترین نقش بتائین جلوگیری از دهیدراتاسیون سلول است، اما این موضوع اغلب بدیهی تلقی شده و نادیده گرفته می‌شود.

۲. بتائین از کم آبی بدن جلوگیری می‌کند

بتائین را می‌توان در مواقع کم‌آبی بدن به مقدار زیاد مصرف کرد، نه با استفاده از عملکرد آن به عنوان یک دهنده متیل، بلکه با استفاده از بتائین برای تنظیم هیدراتاسیون سلولی. در حالت استرس گرمایی، سلول‌ها با تجمع یون‌های معدنی مانند سدیم، پتاسیم، کلرید و عوامل اسمزی آلی مانند بتائین واکنش نشان می‌دهند. در این حالت، بتائین قوی‌ترین ترکیب است زیرا هیچ اثر منفی در ایجاد بی‌ثباتی پروتئین ندارد. بتائین به عنوان یک تنظیم‌کننده اسمزی می‌تواند کلیه‌ها را از آسیب غلظت بالای الکترولیت‌ها و اوره محافظت کند، عملکرد ماکروفاژها را بهبود بخشد، تعادل آب در روده را تنظیم کند، از مرگ زودرس سلول‌ها جلوگیری کند و جنین‌ها تا حدودی زنده بمانند.

از نقطه نظر عملی، گزارش شده است که افزودن بتائین به خوراک می‌تواند از تحلیل رفتن پرزهای روده جلوگیری کرده و فعالیت آنزیم‌های پروتئولیتیک را افزایش دهد و در نتیجه سلامت روده خوک‌های از شیر گرفته شده را ارتقا دهد. همچنین عملکرد مشابهی برای بهبود سلامت روده با افزودن بتائین به خوراک طیور در زمانی که طیور از کوکسیدیوز رنج می‌برند، نشان داده شده است.

۳. مشکل را در نظر بگیرید

افزودن بتائین خالص به جیره غذایی می‌تواند قابلیت هضم مواد مغذی را کمی بهبود بخشد، رشد را افزایش دهد و ضریب تبدیل غذایی را بهبود بخشد. علاوه بر این، افزودن بتائین به خوراک طیور ممکن است منجر به کاهش چربی لاشه و افزایش گوشت سینه شود. البته، تأثیر دقیق عملکردهای فوق بسیار متغیر است. علاوه بر این، در شرایط عملی، بتائین در مقایسه با متیونین، فراهمی زیستی نسبی قابل قبولی معادل ۶۰٪ دارد. به عبارت دیگر، ۱ کیلوگرم بتائین می‌تواند جایگزین افزودن ۰.۶ کیلوگرم متیونین شود. در مورد کولین، تخمین زده می‌شود که بتائین می‌تواند حدود ۵۰٪ از کولین اضافه شده در خوراک جوجه‌های گوشتی و ۱۰۰٪ از کولین اضافه شده در خوراک مرغ‌های تخم‌گذار را جایگزین کند.

حیواناتی که دچار کم‌آبی بدن هستند، بیشترین بهره را از بتائین می‌برند که می‌تواند کمک بزرگی باشد. این شامل موارد زیر است: حیوانات تحت استرس گرمایی، به ویژه جوجه‌های گوشتی در تابستان؛ خوک‌های شیرده که تقریباً همیشه آب کافی برای مصرف نمی‌نوشند؛ تمام حیواناتی که آب نمک می‌نوشند. برای تمام گونه‌های حیوانی که مشخص شده است از بتائین سود می‌برند، ترجیحاً بیش از ۱ کیلوگرم بتائین به ازای هر تن خوراک کامل اضافه نشود. اگر مقدار توصیه شده برای افزودن بتائین بیشتر شود، با افزایش دوز، راندمان کاهش می‌یابد.