۱. اسیدهای آلی سمیت فلزات سنگین مانند سرب و کادمیوم را کاهش می‌دهند

اسیدهای آلیبه صورت پاشیدن آب وارد محیط پرورش می‌شوند و با جذب، اکسیداسیون یا کمپلکس کردن فلزات سنگین مانند سرب، کادمیوم، مس و روی، سمیت فلزات سنگین را کاهش می‌دهند. در یک محدوده خاص، با افزایش غلظت مولی جرمی، اثر سم‌زدایی بهتر می‌شود. اسیدهای آلی علاوه بر تجزیه فلزات سنگین تا حد معینی، می‌توانند اکسیژن موجود در آب را نیز افزایش داده و بی‌اشتهایی Pelteobagrus fulvidraco را بهبود بخشند.

علاوه بر این، اسیدهای آلی می‌توانند آمونیاک مولکولی موجود در فاضلاب آبزی‌پروری را به NH4+ تبدیل کنند و سپس با یون‌های آمونیاک ترکیب شوند تا نمک‌های آمونیوم پایدار تشکیل دهند تا سمیت آمونیاک سمی در آب کاهش یابد.

2. هضم را تقویت کنید، مقاومت را افزایش دهید و اثرات ضد استرس داشته باشید

اسیدهای آلیبا تأثیر بر فعالیت‌های متابولیکی و بهبود فعالیت آنزیم‌ها، هضم آبزیان را بهبود می‌بخشند. اسیدهای آلی می‌توانند فعالیت آدنیلات سیکلاز میتوکندری و آنزیم‌های داخل معده را بهبود بخشند که این امر منجر به تولید انرژی و تجزیه مواد ماکرومولکولی مانند چربی و پروتئین می‌شود و جذب و استفاده از مواد مغذی را افزایش می‌دهد. همچنین در تبدیل اسید آمینه نقش دارد. تحت تحریک عوامل استرس‌زا، بدن می‌تواند ATP سنتز کند و اثر ضد استرس ایجاد کند.

اسیدهای آلی می‌توانند رشد و تولید مثل آبزیان را تقویت کرده و بیماری‌های آبزیان ناشی از عفونت باکتریایی را کاهش دهند. افزودن نمک اسید آلی یا ترکیب آن در خوراک می‌تواند شاخص ایمنی و مقاومت میگو در برابر بیماری را بهبود بخشد و ارزش غذایی حیوانات را بهبود بخشد. اسیدهای آلی می‌توانند تولید مثل باکتری‌های مفید (مانند بیفیدوباکتری‌ها، باکتری‌های اسید لاکتیک و غیره) را در دستگاه گوارش آبزیان تقویت کنند، تولید مثل باکتری‌های مضر را مهار کنند، ساختار فلور روده را به سمت خوب تغییر دهند، جذب ویتامین‌ها، کلسیم و غیره را تقویت کنند و مقاومت و پایداری آبزیان در برابر بیماری را بهبود بخشند.

 

۳. افزایش مصرف غذا، بهبود هضم و افزایش وزن

اسیدهای آلی می‌توانند جذب غذا توسط آبزیان را افزایش دهند، میزان استفاده از پروتئین را بهبود بخشند و سپس ارزش و کیفیت خروجی محصولات آبزی را بهبود بخشند.دی‌فرمات پتاسیمبه عنوان یک ترکیب اسید آلی، می‌تواند فعالیت پپسین و تریپسین را افزایش دهد، فعالیت متابولیک را تقویت کند، راندمان هضم آبزیان را برای تغذیه افزایش دهد و با بهبود اسیدیته خوراک، رشد را تقویت کند.

۴. دوره افزودن اسیدهای آلی

تأثیر افزودن اسیدهای آلی در مراحل مختلف رشد آبزیان متفاوت است. اثر محرک رشد در مرحله جوانی بهتر است؛ در بزرگسالی، نقش آشکاری در جنبه‌های دیگر مانند استرس ضد ایمنی، بهبود محیط روده و غیره ایفا می‌کند.

با توسعه آبزی‌پروری، تأثیر اسیدهای آلی بر رشد آبزیان بیش از پیش آشکار می‌شود.