بتائینکه به عنوان نمک داخلی گلیسین تری متیل نیز شناخته می‌شود، یک ترکیب طبیعی غیرسمی و بی‌ضرر، آلکالوئید آمین کواترنری است. این ماده به شکل کریستال‌های منشوری سفید یا برگ مانند با فرمول مولکولی c5h12no2، وزن مولکولی 118 و نقطه ذوب 293 درجه سانتیگراد است. طعم آن شیرین است و ماده‌ای شبیه ویتامین‌ها است. قدرت حفظ رطوبت بالایی دارد و به راحتی رطوبت را جذب می‌کند و در دمای اتاق به حالت مایع در می‌آید. نوع هیدراته آن در آب، متانول و اتانول محلول است و کمی در اتر محلول است. بتائین ساختار شیمیایی قوی دارد، می‌تواند دمای بالای 200 درجه سانتیگراد را تحمل کند و مقاومت اکسیداسیون بالایی دارد. مطالعات نشان داده‌اند کهبتائینمی‌تواند تا حدی جایگزین متیونین در متابولیسم حیوانات شود.

بتائینمی‌تواند به طور کامل جایگزین متیونین در تامین متیل شود. از یک طرف، متیونین به عنوان سوبسترا برای تشکیل پروتئین‌ها استفاده می‌شود و از طرف دیگر، به عنوان یک دهنده متیل در متابولیسم متیل شرکت می‌کند.بتائینمی‌تواند فعالیت بتائین هموسیستئین متیل ترانسفراز را در کبد افزایش داده و متیل فعال را با هم تأمین کند، به طوری که هموسیستئین، محصول دمتیلاسیون متیونین، می‌تواند متیله شود تا از ابتدا متیونین تشکیل شود، به طوری که به طور مداوم متیل را برای متابولیسم بدن با مقدار محدودی از متیونین به عنوان حامل و بتائین به عنوان منبع متیل تأمین کند. سپس، بیشتر متیونین برای تشکیل پروتئین‌ها استفاده می‌شود که می‌تواند متیونین را ذخیره کرده و از قدرت استفاده کند. با هم، بتائین پس از متیله شدن برای تولید سرین و گلیسین بیشتر تجزیه می‌شود و سپس غلظت اسیدهای آمینه را در خون افزایش می‌دهد (kamoun، 1986).

بتائین محتوای متیونین، سرین و گلیسین را در سرم افزایش داد. پوچالا و همکارانش اثرات تجربی مشابهی را روی گوسفندان داشتند. بتائین می‌تواند اسیدهای آمینه‌ای مانند آرژنین، متیونین، لوسین و گلیسین را در سرم و مقدار کل اسیدهای آمینه در سرم اضافه کند و سپس بر دفع اکسین تأثیر بگذارد.بتائینممکن است از طریق متابولیسم شدید متیل، تبدیل اسید آسپارتیک به اسید n-متیل آسپارتیک (NMA) را افزایش دهد، و NMA می‌تواند بر ترکیب و دفع اکسین در هیپوتالاموس و سپس سطح اکسین در بدن تأثیر بگذارد.