دی‌فرمات پتاسیمبا مکانیسم ضد باکتریایی منحصر به فرد و عملکردهای تنظیمی فیزیولوژیکی خود، به عنوان جایگزینی ایده‌آل برای آنتی‌بیوتیک‌ها در پرورش میگو در حال ظهور است.مهار عوامل بیماری‌زا, بهبود سلامت روده، تنظیم کیفیت آب، وتقویت ایمنی، توسعه آبزی پروری سبز و سالم را ترویج می‌دهد.
دی‌فرمات پتاسیم، به عنوان یک افزودنی نمک اسید آلی جدید، در سال‌های اخیر چشم‌انداز کاربرد گسترده‌ای را در صنعت آبزی‌پروری، به ویژه در پرورش میگو که اثرات متعددی از خود نشان می‌دهد، نشان داده است. این ترکیب، متشکل از یون‌های اسید فرمیک و پتاسیم، به دلیل مکانیسم ضد باکتریایی منحصر به فرد و عملکردهای تنظیمی فیزیولوژیکی خود، به عنوان جایگزینی ایده‌آل برای آنتی‌بیوتیک‌ها در حال ظهور است. ارزش اصلی آن در پرورش میگو در درجه اول در چهار بعد منعکس می‌شود: مهار پاتوژن، بهبود سلامت روده، تنظیم کیفیت آب و تقویت ایمنی. این عملکردها با هم همکاری می‌کنند تا یک پایه فنی حیاتی برای آبزی‌پروری سالم تشکیل دهند.
از نظر جایگزینی آنتی‌بیوتیک، مکانیسم ضد باکتریایی دی‌فرمات پتاسیم مزایای قابل توجهی دارد. هنگامی که دی‌فرمات پتاسیم وارد دستگاه گوارش میگو می‌شود، در محیط اسیدی مولکول‌های اسید فرمیک را تجزیه و آزاد می‌کند. این مولکول‌های اسید فرمیک می‌توانند به غشای سلول‌های باکتریایی نفوذ کرده و در محیط سیتوپلاسمی قلیایی به یون‌های هیدروژن و یون‌های فرمات تجزیه شوند و باعث کاهش مقدار pH درون سلول‌های باکتریایی و اختلال در فعالیت‌های متابولیکی طبیعی آنها شوند.
تحقیقات نشان داده است که دی‌فرمات پتاسیم اثر مهاری قابل توجهی بر باکتری‌های بیماری‌زای رایج میگو مانند ویبریو پاراهمولیتیکوس، ویبریو هاروی و اشریشیا کلی با حداقل غلظت مهاری (MIC) 0.5٪ -1.5٪ دارد. در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌ها، این روش ضدباکتری فیزیکی باعث مقاومت باکتریایی نمی‌شود و هیچ خطری از باقی‌مانده دارو وجود ندارد.
تنظیم سلامت روده یکی دیگر از عملکردهای اصلی دی‌فرمات پتاسیم است. آزادسازی اسید فرمیک نه تنها باکتری‌های مضر را مهار می‌کند، بلکه یک ریزمحیط مطلوب برای تکثیر پروبیوتیک‌هایی مانند باکتری‌های اسید لاکتیک و بیفیدوباکتری‌ها ایجاد می‌کند. بهینه‌سازی این ساختار جامعه میکروبی، هضم و جذب روده را به طور قابل توجهی بهبود می‌بخشد.
دی‌فرمات پتاسیماثرات غیرمستقیم منحصر به فردی در تنظیم کیفیت آب دارد. در آبزی‌پروری سنتی، حدود 20 تا 30 درصد از نیتروژن خوراک به طور کامل جذب نشده و به آب‌ها تخلیه می‌شود و به منبع اصلی نیتروژن آمونیاکی و نیتریت تبدیل می‌شود. با بهبود راندمان استفاده از خوراک، دی‌فرمات پتاسیم به طور مؤثر دفع نیتروژن را کاهش می‌دهد.
داده‌های تجربی نشان می‌دهد که افزودن 0.5٪پتاسیم فرماتمی‌تواند میزان نیتروژن موجود در مدفوع میگو را ۱۸ تا ۲۲ درصد و میزان فسفر را ۱۵ تا ۲۰ درصد کاهش دهد. این اثر کاهش انتشار به ویژه در سیستم‌های آبزی‌پروری چرخه آب (RAS) قابل توجه است، که می‌تواند غلظت حداکثر نیتریت در آب را زیر ۰.۱ میلی‌گرم در لیتر کنترل کند، که بسیار پایین‌تر از آستانه ایمنی برای میگو (۰.۵ میلی‌گرم در لیتر) است. علاوه بر این، دی‌فرمات پتاسیم به تدریج در آب‌های سطحی به دی‌اکسید کربن و آب تجزیه می‌شود، بدون اینکه باعث آلودگی ثانویه شود، و آن را به یک افزودنی سازگار با محیط زیست تبدیل می‌کند.
اثر تقویت‌کننده سیستم ایمنی، یکی دیگر از جلوه‌های ارزش کاربردی دی‌فرمات پتاسیم است. یک روده سالم نه تنها اندامی برای جذب مواد مغذی است، بلکه یک سد ایمنی مهم نیز می‌باشد. دی‌فرمات پتاسیم با تنظیم تعادل میکروبیوتای روده و به حداقل رساندن تحریک باکتری‌های بیماری‌زا بر روی اپیتلیوم روده، پاسخ التهابی سیستمیک را کاهش می‌دهد. تحقیقات نشان داده است که افزودن دی‌فرمات پتاسیم به جمعیت میگو، تعداد لنفوسیت‌های خون را 30 تا 40 درصد افزایش می‌دهد و فعالیت آنزیم‌های مرتبط با سیستم ایمنی مانند فنول‌اکسیداز (PO) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.
در کاربردهای عملی، استفاده از دی‌فرمات پتاسیم نیاز به یک نسبت علمی دارد. مقدار توصیه شده برای افزودن، بسته به مرحله پرورش و شرایط کیفیت آب، 0.4٪ -1.2٪ از وزن خوراک است.
توصیه می‌شود در مرحله گیاهچه‌ای (PL10-PL30) از دوز 0.6% تا 0.8% برای تقویت رشد روده استفاده شود.
دوره کشت را می‌توان به 0.4٪ -0.6٪ کاهش داد، که عمدتاً برای حفظ تعادل جامعه میکروبی است.
شایان ذکر است که فرمات پتاسیم باید کاملاً با خوراک مخلوط شود (استفاده از فرآیند اختلاط سه مرحله‌ای توصیه می‌شود) و قبل از تغذیه باید از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض دمای بالا و محیط‌های با رطوبت بالا جلوگیری شود تا از کلوخه شدن و تأثیر بر خوشخوراکی جلوگیری شود.
استفاده ترکیبی با اسیدهای آلی (مانند اسید سیتریک) و پروبیوتیک‌ها (مانند باسیلوس سوبتیلیس) می‌تواند اثرات سینرژیک ایجاد کند، اما باید احتیاط کرد تا از سازگاری با مواد قلیایی (مانند جوش شیرین) جلوگیری شود.
از منظر توسعه صنعتی، کاربردپتاسیم فرماتبا روند کلی تحول سبز در آبزی‌پروری همسو است.
زمان ارسال: ۲۸ اکتبر ۲۰۲۵
