دی‌فرمات پتاسیمنوعی نمک اسید آلی است که کاملاً زیست تخریب‌پذیر، آسان برای استفاده، غیر خورنده و غیر سمی برای دام و طیور است. در شرایط اسیدی پایدار است و می‌تواند در شرایط خنثی یا قلیایی به فرمات پتاسیم و اسید فرمیک تجزیه شود. در نهایت در حیوانات به CO2 و H2O تجزیه می‌شود و هیچ باقیمانده‌ای در بدن ندارد. می‌تواند به طور مؤثر عوامل بیماری‌زای دستگاه گوارش را مهار کند. بنابراین، دی کربوکسیلات پتاسیم به عنوان جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک‌ها به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته است و تقریباً 20 سال پس از تأیید دی کربوکسیلات پتاسیم توسط اتحادیه اروپا به عنوان جایگزینی برای افزودنی خوراک دام محرک رشد آنتی‌بیوتیک، در پرورش دام و طیور مورد استفاده قرار گرفته است.

کاربرد دی کربوکسیلات پتاسیم در جیره غذایی طیور

افزودن ۵ گرم بر کیلوگرم دی‌کربوکسیلات پتاسیم به جیره جوجه‌های گوشتی می‌تواند به طور قابل توجهی افزایش وزن بدن و میزان کشتار را افزایش دهد، ضریب تبدیل غذایی را به طور قابل توجهی کاهش دهد، شاخص‌های ایمنی را بهبود بخشد، مقدار pH دستگاه گوارش را کاهش دهد، عفونت باکتریایی روده را به طور موثر کنترل کند و سلامت روده را ارتقا دهد. افزودن ۴.۵ گرم بر کیلوگرم دی‌کربوکسیلات پتاسیم به جیره غذایی، افزایش وزن روزانه و پاداش غذایی جوجه‌های گوشتی را به طور قابل توجهی افزایش داد و به همان اثر فلاوومایسین (۳ میلی‌گرم بر کیلوگرم) رسید.

فعالیت ضد باکتریایی دی کربوکسیلات پتاسیم، رقابت بین میکروارگانیسم و ​​میزبان برای مواد مغذی و از دست دادن نیتروژن درون‌زا را کاهش داد. همچنین میزان عفونت تحت بالینی و ترشح واسطه‌های ایمنی را کاهش داد، در نتیجه قابلیت هضم پروتئین و انرژی را بهبود بخشید و تولید آمونیاک و سایر متابولیت‌های مهارکننده رشد را کاهش داد. علاوه بر این، کاهش مقدار pH روده می‌تواند ترشح و فعالیت تریپسین را تحریک کند، هضم و جذب مواد مغذی را بهبود بخشد، اسیدهای آمینه را برای رسوب پروتئین در بدن مناسب‌تر کند، به طوری که میزان چربی لاشه را بهبود بخشد. سل و همکاران (2004) دریافتند که سطح دی‌فرمات پتاسیم جیره غذایی در سطح 6 گرم در کیلوگرم می‌تواند به طور قابل توجهی افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک جوجه‌های گوشتی را افزایش دهد، اما هیچ تأثیر معنی‌داری بر راندمان خوراک نداشت. سطح دی‌فرمات پتاسیم جیره غذایی در سطح 12 گرم در کیلوگرم می‌تواند رسوب نیتروژن را 5.6٪ افزایش دهد. ژو لی و همکاران. (2009) نشان دادند که دی‌فرمات پتاسیم جیره غذایی به طور قابل توجهی افزایش وزن روزانه، نرخ تبدیل غذا و قابلیت هضم مواد مغذی خوراک جوجه‌های گوشتی را افزایش می‌دهد و نقش مثبتی در حفظ رفتار طبیعی جوجه‌های گوشتی در دمای بالا ایفا می‌کند. موتوکی و همکاران (2011) گزارش دادند که 1٪ دی‌کربوکسیلات پتاسیم جیره غذایی می‌تواند به طور قابل توجهی وزن جوجه‌های گوشتی، ماهیچه سینه، ران و بال را افزایش دهد، اما هیچ تاثیری بر رسوب نیتروژن، pH روده و میکروفلور روده نداشت. هولو و همکاران (2009) دریافتند که افزودن 6 گرم بر کیلوگرم دی‌کربوکسیلات پتاسیم به جیره غذایی می‌تواند به طور قابل توجهی ظرفیت نگهداری آب ماهیچه را بهبود بخشد و pH1h ماهیچه‌های سینه و پا را کاهش دهد، اما هیچ تاثیر قابل توجهی بر عملکرد رشد ندارد. میکلسن (2009) گزارش داد که دی‌کربوکسیلات پتاسیم همچنین می‌تواند تعداد کلستریدیوم پرفرنژنس را در روده کاهش دهد. وقتی میزان دی‌کربوکسیلات پتاسیم در جیره غذایی ۴.۵ گرم در کیلوگرم باشد، می‌تواند به طور قابل توجهی مرگ و میر جوجه‌های گوشتی مبتلا به آنتریت نکروزان را کاهش دهد، اما دی‌کربوکسیلات پتاسیم هیچ تأثیر قابل توجهی بر عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی ندارد.

خلاصه

اضافه کردندی کربوکسیلات پتاسیمبه عنوان جایگزین آنتی‌بیوتیک برای خوراک دام می‌تواند هضم و جذب مواد مغذی خوراک را افزایش دهد، عملکرد رشد و نرخ تبدیل خوراک حیوانات را بهبود بخشد، ساختار میکروفلور دستگاه گوارش را تنظیم کند، به طور مؤثر باکتری‌های مضر را مهار کند، رشد سالم حیوانات را تقویت کند و مرگ و میر را کاهش دهد.